Ömür rüzgar gibi geçtı
Işık hızıyla
Farkına varmadım
Ayak uyduramadım
Aç kollarını
Bas bağrına
Hasretim sıcaklığına
Kokuna
Ağladığımda
Hep sana sığındım ANNE

Yüzüm bir deprem sonrası
Bir doğa felaketi
Gözlerim görmüyor
Dilim söz etmiyor eskisi kadar
ANNE
Uğultu çarpıyor kulaklarıma
Sesleri anlıyamıyorum
Düşüncem param parça
Yüreğimde bir korku var
Ölüm korkusu ANNE

Düne kadar
Beş taş/çelik değnek
Saklambaç oynardık
Komşu bağçelerinde
Erik elma çalardık
Beraberce yerdik
Daha dün çocuktum
Ben ne zaman yaşlandım ANNE

Ahmet DÜMRÜL